Om meer ruimtelijke diepte in het foto te krijgen heb ik nog een laag -het meisje- naast het plafond en het gezicht aan het beeld toegevoegd. Nu moet ik alleen nog een keuze uit die twee versies maken.
Vrijdag zijn we met een aantal mensen uit et vierde jaar in Rotterdam geweest, waar wij een lang, leerzaam gesprek met Ahmet Polat over ons eindexamenwerk hadden. Wij, de 4e jaars studenten met het zwaartepunt fotografie, zijn nu van plan, om de twee weken met elkaar samen te komen om over ons werk te discuteren, afstand te doen en openstaan te blijven voor nieuwe en andere ideeën.
´s middags hebben we dan nog sommige van de deerde jaars studenten van A&CD ontmoet en zijn met allen naar de tentoonstelling "Why Not" van Otto Snoek geweest:
Voor een paar dagen heb ik toevallig het vergrootglas van mijn grootouders gevonden. Zo is dit snapshot van mijn oma ontstaan - en ik weet zeker dat ik de loep binnekort in ieder geval nog een keer voor een foto ga gebruiken! :)
Altijd slecht geluimd, saai, fantasieloos, gezapig en kleinzielig - dat is de familie Meier. En natuurlijk mag het grijs, triest, waterkoud Duitslandweer ook niet ontbreken.
Hij, de weergod, schijnt tegen mij te werken: Eindelijk met de triest grijs-in-grijs berust en mijn plannen daaraan aangepast komt plotseling de zon weer terug en doorkruist mijn plannen. Nu hoop ik daarop dat het slecht, saai, grijs, triest, waterkoud Duitslandweer weer terugkomt.
Wenn das schöne Wetter nicht zu mir kommen will, muss ich halt zu ihm kommen. Oder so. Jedenfalls fällt mir seit Wochen unangenehm auf, was typisch ist für Deutschland: Graustufenwetter. Das bedeutet: Pläne ändern. Yes we can. Nich` lang schnacken, Kopp in` Nacken.