Voor Ahmets workshop was ik van plan mijn grootouders te fotograferen.
Het zouden heel-lichaam-portretten in eigenlijk gewone, normale omgevingen worden, waar ze toch eigenlijk nooit zijn en ook misschien niet zo graag willen zijn.
Ze zijn echt ouderwets en leven in hun eigen klein wereld, soms schijnt het zo voor mij alsof ze afgesloten (willen?) zijn van de buitenwereld.
Nu wou ik portretten gaan maken van hun op plaatsen, waar ze zich niet echt op hun gemak voelen en heb verzocht, het gevoel, de scepsis, op mijn foto`s ( ook als het misschien echt alleen een klein beweging in hun gezichten is of zoiets...?) intevangen.
Ik zou het echt leuk vinden als men over mijn resultaat ook een beetje kan gniffelen, dus is het een heel klein beetje humoristisch ook, denk ik.
Ik heb met een staand formaat en een groothoeklens ( spiegelreflex Nikon D80) gewerkt.
De kleur gaat eerder in de richting van de serie ´Hyenamen` van Pieter Hugo, omdat ik die kleuren echt fantastisch vindt.
Ik was van plan, ze van beneden uit een iets lagere positie te fotograferen.
Bovendien vindt ik daglicht echt leuk en spannend, dus moest ik met het weer rekening houden.
Nu schijnt het, als of ik mijn grootouders meegenomen heb op een reis door bijvoorbeeld het grote Amerika. Ik was heel blij met de foto`s en om het ten top te drijven en het nog een beetje meer "over the top" te tonen, heb ik het nog sterk met Ps bewerkt. Niet omdat het "leuk" of "mooi" is, maar omdat het echt precies bij het onderwerp past.
Ik denk dat het echt passende portretten van mijn oma en opa zijn en hun karakter echt goed weerspiegelt.
Ja... That`s it!
Keine Kommentare:
Kommentar veröffentlichen